کوچ سرخ در سوگ امام عسگری علیه السلام

  

شاعر : محسن حافظی

سامرا اى شاهد شبهاى من
خوشه چین خرمن غمهاى من

مرغ دل از خاک تو پر مى‏کشد
جام کوچ سرخ را سر مى‏کشد

اینهمه غم که دلم را پر نمود
قامت خورشید را خم کرده بود

گاه رنجور از اسارت مى‏شدم
شاهد صدها جسارت مى‏شدم

گاه مى‏شد از جفاى ناکسان
مى‏شدم همخانه با درّندگان

مانده خورشید توانم در شفق
نیست در عُمق نگاه من رمق

چار ساله کودکم با چشم زار
مى‏کشد در سجده هایش انتظار

او پرا ز احساس درد بى کسى است
اشک چشم او پراز دلواپسى است

ساقى یک جرعه آب زمزم است
زخم تشنه بودنم را مرهم است

مثل من که خوانده‏ام او را به بر
فاطمه خوانده است او را پشت در

بر غریبى على مۆمن شده
شاهد جان دادن محسن شده

او کتاب پر ز درد فاطمه است
یوسف صحرا نوردِ فاطمه است

انتقام فاطمه در خشم اوست
ذوالفقار مرتضا در چشم اوست

او بود احیاگر قرآن و حج
شیعیان اَلصّبر مِفْتاحُ الْفَرَج