دیار دلتنگی در سوگ امام عسگری علیه السلام از یوسف رحیمی

  دیار دلتنگی

شاعر : یوسف رحیمی

در نگاهت غروب دلتنگی	آسمانی پر از شفق داری
گرد پیری نشسته بر رویت	ای جوان غریب حق داری
همدم لحظه های تنهائیت	می شود اشکهای پنهانی
تب محراب و بغض سجاده	تا سحر سجده های بارانی

خاطری خسته و پریشان از	شهر دلگیر سایه ها داری
ماه غربت نشین سامرّا	در دل خود گلایه ها داری
هر دوشنبه غبار دلتنگی	کوچه کوچه دیار دلتنگی
قاصدکها خبر می آوردند	از تو و روزگار دلتنگی

ابرها را به گریه می آورد	ندبه هایی که در قنوتت بود
بگو آقا بگو کدام اندوه	راز تنهایی و سکوتت بود
روز جمعه به وقت دلتنگی	می روی از دیار غم اما
صبح یک جمعه می رسد از راه	وارث سرخی شقایقها

ابتدا قبر مادر باران	که در آفاق اشک پنهان شد
بعد ترمیم مرقد خاکیت	گنبدی که گلوله باران شد
نقشه‌ی شوم قتل آئینه	برکات جدید این شهر است
زخمهایی که بر جگر داری	از کرامات تازه‌ی زهر است

تشنگی، تشنه‌ی لبانت بود	سرخ آمد ترک ترک گل کرد
داغ قلب پر از شراره‌ی تو	راز یک زخم مشترک گل کرد
خوب شد قدری آب آوردند	تشنه لب جان ندادی آقا جان
بوی کرب و بلاست می آید	السلام علیک یا عطشان

روی تل داشت آسمان می دید	در هجوم سپاه سر نیزه
پیکر ماه ارباً اربا شد	سر خورشید رفت بر نیزه