شاهکار عمان سامانی در وصف امام علی علیه السلام

شاهکار عمان سامانی در وصف امام علی علیه السلام 

به پرده بود جمال جمیل عز و جل

به خویش خواست کند جلوه ای به صبح ازل

چو خواست آنکه جمال جمیل بنماید

علی شد آینه خیرالکلام قل و دل 

به چشم خود بین در آینه مشاهده کرد

بدید خود را بی ضدّ و ندّ و شبه و بدل

مقدس ازلی از چه ؟ از حدوث و نقوص 

منزّه ابدی از چه ؟ از عیوب و علل

از آ ن مشاهده ، مشهود گشت ، عشق بدیع

مطول است معانی ، بیان آن اطول

چگونه عشقی ، درّنده ی تمام حجب

چگونه عشقی ، سوزنده ی تمام ملل 

به جستجوی محل ، ساز بی قراری کرد

که تا قرار بگیرد ، ولی ندید محل

یکی نبود که چون جان بگیردش به کنار

یکی نبود که چون جان ، کشاندش به بغل

امانتی شد و از بهر امتحان شد عرض

ز شاهد ازلی ، کردگار عز و جل

زکاینات ، ز عالِم گرفته تا جاهل

ز ممکنات ، ز اَعلی گرفته تا اسفل 

ز قدسیان سما تا به عرش و لوح و قلم

زساکنان زمین تا به بر و بحر و جبل

بقدر همت خود هر یکی «بلی » گفتند

از آن متاع ربودند ، اگر چه یک خردل

قبول کثرت و قلّت مگر که باعث گشت

که مشتری شده مسعود و نحس مانده زحل!

من از مفصل این نکته مجملی خواندم

تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل

چو شیر شرزه درآید چه جای تعریف است

ز گرگ پیر و شغال ضعیف و روبه شل

عمان سامانی